Joop van der Hor, geboren in 1954 in Rotterdam, is een betrokken inwoner van Spijkenisse. Hij is naast columnist, ook trouwambtenaar, presentator, schrijver, ambassadeur van Villa Joep en pakt nog meer op wat op zijn pad komt. Hij werkte als persvoorlichter van de politie, is getrouwd en woont nu met zijn vrouw Gina in een appartement in Spijkenisse. In 2018 ontving hij de Nissewaardpenning uit handen van burgemeester Salet voor zijn inzet. Hij kijkt veel om zich heen en schrijft over allerlei zaken in zijn columns.
Vorige week zaterdag eindelijk na lange tijd weer eens een weekje vakantie genoten. Samen met mijn vrouw met het vliegtuig vanaf The Haque Rotterdam Airport, of in gewoon Rotturdams, vanaf Zestienhoven naar Malaga in Zuid-Spanje gevlogen. Op de terugweg vlogen we over de Hoeksche Waard en zagen we de gemeente Nissewaard in al haar glorie beneden aan ons voorbij trekken. Toeval of niet, maar de beide bruggen stonden stijf omhoog, gelijk aan een groet ter verwelkoming. Toch aardig van Rijkswaterstaat. Alhoewel eigenlijk toch ook weer niets bijzonders want dat doen ze ook als ze op de camera op de Aveling in Hoogvliet mij in mijn auto richting Spijkenisse zien rijden. Ook dan sturen ze de brug naar de hoogste stand!
Kijkend naar beneden zag ik de in Spijkenisse en Den Haag welbekende Alfred Blokhuizen in zijn tuintje in Maaswijk met zijn verrekijkertje naar boven turen. Ik heb nog naar hem gezwaaid, maar Alfred zal mij niet hebben gezien want zijn brillenglazen waren beslagen, kennelijk vanwege een opkomende woedende neusstoom omdat er mogelijk wéér een vliegtuig op minder dan de toegestane hoogte over zijn stulpje durfde te vliegen. Alfred ijvert voor een totale sluiting van het Rotterdamse vliegveld, dit vanwege CO2 uitstoot en andere vervuilende ongemakken. ‘Sorry Alfred dat ik vanaf Rotterdam het vliegtuig heb genomen, maar uit onderzoek is gebleken dat die niet minder of meer vervuilend is dan als dat deze vanuit Amsterdam was opgestegen. En ja, gemak dient de mens!’
Over vervuiling gesproken; dat is een mooie brug naar de president van Rusland Vladimir Poetin. Wat een vuil vies varken is dat! Het was voor mij echt idioot om ’s avonds mijn bed in te stappen om van een vreedzame nachtrust te genieten, om vervolgens de andere dag midden in een oorlog wakker te worden. Nooit eerder heb ik zoveel vakantietijd doorgebracht voor de televisie. Ik ben van na de oorlog en dan heb ik het over de Grote Oorlog tegen Hitlers Nazi Duitsland, het Italië van fascistenleider Mussolini en de Keizer van Japan. Zo had ik het ook graag willen houden. Maar het gaat er langzaam maar zeker op lijken dat we in een Derde Wereldoorlog geraken, in ieder geval een grote oorlog op Europees grondgebied. Ik heb aan weinig mensen een hekel maar die zelfbenoemde Tsaar vind ik een geniepeling eerst klas. En nog erger vind ik het als overtuigd pacifist, vader en als opa om hier te schrijven dat we als NAVO de wapens ter hand moeten nemen om die engnek van zijn troon te stoten voordat hij straks op de rode knop kan drukken. Mogelijk dat niemand deze column onder ogen krijgt en dat komt dan omdat Poetin al reeds de knop heeft gedrukt. Maar misschien valt het allemaal reuze mee en is die lamlul inmiddels door zijn staf en legerleiding al afgevoerd in een dwangbuis. Want een dictator is net zo machtig als dat de mensen om hem heen hem daartoe in de gelegenheid stellen!
