Joop van der Hor, geboren in 1954 in Rotterdam, is een betrokken inwoner van Spijkenisse. Hij is naast columnist, ook trouwambtenaar, presentator, schrijver, ambassadeur van Villa Joep en pakt nog meer op wat op zijn pad komt. Hij werkte als persvoorlichter van de politie, is getrouwd en woont nu met zijn vrouw Gina in een appartement in Spijkenisse. In 2018 ontving hij de Nissewaardpenning uit handen van burgemeester Salet voor zijn inzet. Hij kijkt veel om zich heen en schrijft over allerlei zaken in zijn columns.
Meer dan wat flarden aan beelden van het programma The Voice heb ik niet gezien. Ik ben, tot zover ik al tijd heb om televisie te kijken, een niet al te trouwe aanhanger van wat met vroeger Nederland 1, 2 en 3 noemde, tegenwoordig dus NPO. Badinerend schaar ik de andere zenders onder BTV en dan bedoel ik daar zeker niet Botlek TV mee maar BaggerTV. Beetje overdreven natuurlijk en laten we wel zijn, wat er op de drie NPO zenders te zien is, valt ook vaak onder KUT TV ofwel Kwalitatief Uitermate Teleurstellende televisie. Dit geconstateerd en gezegd hebbende zal ik niet snel de opvolger worden van Angela de Jong, recensente van het AD die een dik belegde boterham verdient nou ja krijgt, voor het ventileren van haar persoonlijke mening over programma’s, presentatoren en artiesten. Wat Angela betreft; je houdt van haar of je haat haar, nou dat is het lot van een recensente maar ook van een columnist. Je vindt Joop een leuke goser of je vindt hem een paardenpenis. Dus als ik bij u in de laatste categorie val en u toch deze column aan het lezen bent, dan doet u dat omdat u mij stiekem, zonder het te willen toegeven, misschien best wel een leuk ventje vind, en arrogant bovendien. Maar laten we snel naar het eigenlijke onderwerp gaan want ik ben niet de mol. Ik behoor niet tot de familie van bekende Nederlanders als John, Linda en Johnny. U denkt nu wellicht dat ik twee televisieprogramma’s door elkaar haal, maar nee hoor! Kijkend, ja dat heb ik gedaan, ik geef het toe, kijkend naar alle commotie rondom het programma The Voice en de onthullingen over Ali B, Marco B. en Jeroen R. vraag ik mij hardop af ‘Wie is John de Mol?’. Zijn naam schrijf ik hier nog voluit want hij is (nog) geen verdachte zoals de andere hoofdrolspelers dat al wel zijn. Sterker nog, dit illustere trio is door het Nederlandse volk al reeds veroordeeld. De muziek van Ali B en Marco B is van de zender gehaald omdat er een zweem van seksueel misbruik aan hen kleeft. Maar in ons land is het gelukkig nog steeds zo dat er een echte rechter aan te pas moet komen voordat iemand schuldig is. Erg voorbarig dus en hypocriet ook om hun muziek in de ban te doen. Doen de Deejays dat ook bij Michel Jackson, R. Kelly en tal van andere zangers? En wat te bedenken van de beeldenstorm bij Madame Tussaud? Het evenbeeld van Marco B is vermoedelijk al een verschrikkelijke dood gestorven in de smeltoven van het museum. Tot slot, en dan houd ik er echt mee op, heeft het kabinet haar afschuw uitgesproken over het grootste seksschandaal na 2022 jaar misbruik van kleine jongetjes binnen de Katholieke kerk. Niet dat ik het de ministers en de premier kwalijk neem dat ze zich van zich laten horen, maar wel de media die in deze een zeer bedenkelijke rol speelt. Alleen de vraag al stellen staat gelijk aan de aloude roddelpers en bladen als Story en Privé. Want je kunt, als een verslaggever je een microfoon onder de neus houdt, toch moeilijk zeggen dat je er geen mening over heb of dat je het geen ene pepernoot interesseert wat er op die Gooise matras allemaal gebeurt? Een matras overigens die al decennia lang vele sporen van DNA bevat van tal van bekende Nederlanders die nu misschien flink in hun piepzak zitten en hopen dat deze storm snel gaat liggen. Tot slot nog iets over John. Is hij nou de enig echte mol of is hij misschien stiekem toch de ‘Slimste Mens’ die straks met een grote witte puntmuts met ezelsoren in de hoek wordt gezet? Niet de media, maar de echte slachtoffers en de uitspraak van de rechter zal het ons leren!
